Nóż introligatorski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Nóż introligatorski – osadzony w rękojeści nóż z wysokogatunkowej stali. Służy do cięcia (krojenia) papieru, kartonów, tektury, skóry, złotej folii itp.

  • Nóż do papieru i kartonu – ostrze noża jest sfazowane z prawej strony, a lewa pozostaje płaska, by dolegała do linii stalowej, wzdłuż której następuje cięcie[a].
  • Nóż do tektury (otnik) – wykonany z wąskiej taśmy stalowej, zakończonej spiczastym ostrzem sfazownym z czterech stron, przez co ostrze tworzy w przekroju wydłużony romb. Rękojeść jest pogrubiona w części środkowej, ułatwiając mocny chwyt.
  • Nóż do skóry – szerokie ostrze z elastycznej stali, osadzone w płaskim trzonku. Rozróżnia się:
  1. Wzór wiedeński - o ukośnie zakończonym ostrzu
  2. Wzór paryski - o ostrzu prostopadłym do ścian bocznych
Faza w obu wzorach noża jest jednostronna – z prawej (wiedeński) lub górnej (paryski) strony.
  • Nóż do płatków złota – długi, szeroki nóż dwustronny, o nieco stępionym ostrzu i zaokrąglonym końcu.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. fazowanie podane dla osób praworęcznych